albizia julibrissin

niewielkie drzewko ozdobne gubiace liscie na zime, o bardzo szerokiej koronie, ktore moze dorastac nawet do 12m. szybko rosnie - potrafi osiagac przyrost nawet 1m/rok co niestety wplywa na jego duza podatnosc na choroby w pozniejszych latach - dlatego tez zazwyczaj sie je usuwa gdy osiagna ok. 15 lat. pieknie kwitna na przelomie wiosny i lata obsypujac sie kwiatostanami z bialo rozowych niteczek przypominajacych jedwab. sa to drzewa ktore najlepiej sie rozwiaja w pelnym sloncu, dobrze znoszace roznice temperatur. bardzo latwo sie rozprzestrzeniaja, z nasion bez problemu mozna wychodowac wlasny egzemplarz.

albizia julibrissin reprezentuje rodzaj albizia (z rodziny fabaceae - bobowate, charakteryzujacej sie strakowatymi owocami) wywodzacy sie z poludniowej i wschodniej azji, od iranu az po japonie (rosna nawet w himalajach na wysokosciach do 2000m). nazwa rodzaju albizia wywodzi sie od filippo degli albizzi, wlocha ktory w 18 wieku sprowadzil to drzewo do europy. nazwa gatunku - julibrissin wywodzi sie z perskiego slowa "gul-i abrisham" ktore oznacza jedwabisty kwiat. i wlasnie z persja to drzewko jest czesto kojarzone - jego nazwa zwyczajowa to z angielskiego to "persian silk tree". ciekawa cecha tego gatunku to liscie ktore sie lekko "zamykaja" noca i w trakcie deszczu i stad tez w japonii drzewko to nazywane jest spiacym drzewem.

kory uzywa sie do leczenia siniakow i jako srodek przeciwrobaczy. straki wykorzystywane sa jako pasza dla bydla.

w portugalii nazwa zwyczajowa to arvore-da-seda, w polsce zas google wskazuja nastepujace nazwy: jedwabne drzewo, albicja jedwabista i chinskie drzewo szczescia.

kilkanascie tych drzewek mozna zobaczyc np. na largo de santos.


from flickr by strollers


from flickr by chapstickaddict


from flickr by Sandy Austin family